Bu vakte kadar çok fazla savaş, zımnilik yahut ekip odaklı oyun piyasaya sürüldü. Battlefield üzere pata küte aksiyona girdiğimiz, Sniper Seçkine üzere gizlice askeri bölgelerin ortasına sızdığımız yahut Rainbow Six: Siege üzere kadro oyununun inanılmaz değerli olduğu birçok oyunu oynamış biri olarak, bu oyunların hepsine benzeyen lakin birebir vakitte hiçbirine benzemeyen bir oyun var ki birinci oynadığım anda beni etkilemeyi başardı: Hunt: Showdown.
Aslında 2018 yılında beta testleriyle birlikte görücüye çıkan ve 2019’da tam sürümüne kavuştuğumuz Hunt: Showdown’u 2020 yılına kadar oynamamıştım. Daha sonra bir arkadaşımın ‘beraber oynarız’ diye bana aldırması (ancak benimle bir kere oyuna girdikten sonra oyunu beğenmemesi), bilgisayar başına beni kitleyen bir oyunla tanışmama vesile oldu. FPS oyunlarını yeterli oynayan bir oyuncu olarak buna da kolay alışacağımı düşünmüştüm, yanılmışım.
Hunt: Showdown nasıl bir oyun?
Hunt: Showdown, isminden de anlayabileceğimiz üzere aslında ‘av‘ temellerine dayandırılmış bir oyun. Bounty hunt, yani ödül avcılığı yaptığımız bu oyunda makul kontratlar var ve her kontratın kendine özel bir mükafatı, yani bossu var. Lakin Hunt: Showdown’da avlamaya çalıştığımız tek şey, kontratın belirlediği bosslar değil.
Hunt: Showdown, isminin hakkını veriyor çünkü bu oyunda hem bossları hem de öbür oyucuları avlamaya çalışıyorsunuz. Bunun yanında bir de av olmamaya çalışmanız var. Yani “Ben boss’u öldürdüm, mükafatı aldım, haydi çıkışa gideyim de bitsin oyun” diye bir durum yok. Siz mükafatı aldığınız anda öbür tüm oyuncuların haritasında gözüküyorsunuz, bu da artık sizin av olduğunuz manasına geliyor.
Mükafatı alınca da iş bitmiyor. Bu mükafatı makul çıkış noktalarına götürerek 30 saniye civarı bir müddet beklemeniz gerekiyor. Şayet bunu yaparken hayatta kalırsanız, kazanırsınız.
Biz yeni bir Crysis beklerken, nereden çıktı bu Hunt?
Büyük bir Crysis serisi hayranı olarak Crytek’ten yeni bir Crysis oyunu beklerken Hunt: Showdown karşıma çıktı. Bu yalnızca benim için değil, tüm oyun dünyası için aslında beklenmedik bir olay üzereydi çünkü Crytek’in giderek batmaya başladığı ve artık geliştiricilik yoluna devam edemeyeceği düşünülüyordu. Crytek ise Hunt: Showdown ile Crysis beklentilerini yıksa da “Bakın; ben buradayım, hala yıkılmadım!” dedi.
“Piyasada Hunt: Showdown üzere bir oyun yok mu?” derseniz şayet, var. Lakin burada dikkatinizi çekmek istediğim bir mevzu var; piyasada bir tane daha Hunt: Showdown yok. Bunun sebebi, Hunt: Showdown’un kendine has dinamiklere ve tüm FPS oyuncularını zorlayacak oynanış mekaniklerine sahip olması.
Eşsiz bir oyun tecrübesi
Counter Strike, Battlefield, PUBG, Rainbow Six Siege ve bunlar dışında aklınıza gelebilecek birçok FPS oyununu etrafımın de görüşüyle bir nebze uygun oynayan biri olduğumu söyleyebilirim fakat Hunt: Showdown beni çok zorladı. Zira bu oyunda “Elime silahı alayım, sıka sıka ilerleyeyim. Karşıma biri çıkarsa bam güm hedşat atar indiririm” diye bir mekanik yok. Tam bilakis; sesleri dinleme, etraftaki olayları takip etme, bossların hareketlerini izleme, ufak lakin tesirli ayrıntıları yakalama, silah sesinin aralığı üzere inanılmaz ayrıntılara boğan mekanikler var.
Yerde olan lakin göremediğiniz bir kol modülüne basmanız, ekranınızın bir anda kararmasına sebep olabilir. Koşarken çıkardığınız ayak sesleri, zombilere bıçakla yahut muştayla saldırmak yerine sıktığınız her mermi, yanından geçerken ürkütmeniz sebebiyle havlayan köpekler ve kışkırtarak uçurduğunuz karga sürüleri, rakiplerinize “Ben buradayım, gel beni öldür” dediğiniz işaretler. Olağan birebir şeyler sizin rakiplerin yerini belirlemeniz için de geçerli. Yani tıpkı sizin üzere rakiplerinizin de bu hususlarda ziyadesiyle hassas olması gerekiyor.
İşte oyunun benzersizliği de burada ortaya çıkıyor. Hunt: Showdown sırf bileğinizi konuşturarak kazanabileceğiniz bir oyun değil. Elbette amaç alma mahareti teğe bir savaşlarda bariz bir fark ortaya koyuyor lakin geriye kalan vakitlerde her şeye ziyadesiyle dikkat etmek sizi galibiyete götürecek anahtar.
Tansiyonu tabanına kadar hissettiren atmosfer
Hunt: Showdown’un kısım dizaynları ve sesleri oyundaki tansiyonu ziyadesiyle hissettiriyor. CryENGINE V oyun motorunun da tesiriyle oyunun grafikleri de epey etkileyici. Bilhassa ormanlık alanlar ve labirent üzere olan yapılar, oyunda gece olmasıyla birlikte çok daha gerici olabiliyor çünkü düşmanın nereden çıkacağı hiç muhakkak olmuyor.
Sesler de tıpkı formda ziyadesiyle ayrıntılı tasarlanmış. Silah sesi her 100 metrede bir farklı tonda geliyor, hatta bunun için oyun içerisinde silah seslerini aralığa nazaran dinleyebileceğiniz bir alan bile bulunuyor. Lakin her 10 adımda bir kollara basarak çatırtı sesi duymak bazen insanı çıldırtabiliyor. Seslerin ayrıntılı olmasının bir dezavantajı da yüksek seslerin olması. Siz görmeseniz bile bir anda uçmaya başlayan kargalar güya kulağınızın tabanında bağırıyormuş üzere hissedebilir ve klavyeyi fareyi fırlatabilirsiniz.
Saçmalayan yapay zekâ:
Hunt: Showdown aslında yapay zekâsıyla ön plana çıkıyor üzere durmuyor lakin bazen yapay zekânın yaptığı saçma şeyler beşere hudut krizi geçirtebilir. Eğildiğiniz ve sizin bile kendinizi duymadığınız bir anda rastgele bir zombinin gerisi dönükken sizi görmesi yahut ortada bir köpeklerin hiç alakanız bile yokken havlamaya başlaması, rage quit dediğimiz olaylara sebebiyet verebiliyor.
Eşleştirme sistemi hâlâ düzgün değil
Oyunun çıkmasının üzerinden neredeyse 2 yıl geçmiş olmasına karşın eşleştirme sistemi ne yazık ki pek düzgün çalışmıyor. Oyunlarda olağanda 12’ye kadar farklı oyuncu oluyor ve PvP sistemi bu türlü işliyor. Tek kişi ve 2 kişilik ila 3 kişilik kümeler halinde girebildiğiniz kontratlarda bazen karşınıza hiç rakip çıkmayabiliyor. Yani bomboş, zevksiz ve yalnızca ödül avladığınız oyunlar oynayabiliyorsunuz.
Şayet şanssız değilseniz karşınıza rakipler geliyor fakat bu sefer de siz 30 seviyeyken karşınızdaki kişi 100 düzey çıkabiliyor. Yani siz daha oyuna yeni yeni alışırken karşınıza aslında oyunu yemiş bitirmiş, vurduğunu indiren, yılan üzere ormanın derinliklerinde kaybolup bir anda kâbus üzere üstünüze çökebilen rakiplerle müsabaka olasılığınız çok yüksek.
Son yorum ve sonuç
Hunt: Showdown son vakitlerde daima olarak indirime giriyor, bu biçimde oyunu oynayan kişi sayısı da artış gösteriyor. Oyunu birkaç paragraf evvel söylediğim üzere arkadaşımın tavsiyesiyle indirimdeyken almıştım. Yaklaşık 40 saatlik bir oyun müddeti boyunca ortaya hiç öbür oyun sokmadan Hunt: Showdown oynadığımı söyleyebilirim. Oyun benim için çok akıcı, rekabetçi ve eğlenceli bir tecrübe sundu.
Natürel bunda arkadaşlarınızla birlikte oynamanın da tesiri olabilir. Bana oyunu aldıran arkadaşım pek beğenmeyip oyunu oynamasa da oyun içinde tanıştığım birkaç şahısla daima olarak 2-3 kişilik küme formunda oyunlara girdim. Bu da daha taktiksel oynayarak daha fazla oyun kazanmamı sağladı.
Sonuç olarak gelelim asıl soruna: Hunt: Showdown, fiyatını hak ediyor mu? Alınır mı? Yanıtım evet. Olağanda 109 TL fiyat etiketine sahip olan Hunt: Showdown, indirimle 54,50 TL’ye kadar düşüyor ve bu fiyatı bence muhakkak hak ediyor. Grafik, ses, oynanış ve kısım dizaynıyla Hunt: Showdown, hayatım boyunca unutmayacağım ve gelecekte ‘Böyle bir oyun vardı’ diyeceğim oyunlar ortasına kendi ismini yazdırmayı başardı.
Serimizin ikinci konuğu olan Hunt: Showdown incelemesinin de sonuna gelmiş bulunuyoruz dostlar. Sizlerin de bu oyunla ilgili fikirlerinizi yahut oyun hakkında merak ettiklerinizi yorumlar kısmında bekliyorum. Bunun yanı sıra yorumlamasının/incelemesinin yapılmasını istediğiniz oyunlar varsa bunları da yorumlar kısmında paylaşabilirsiniz. Serinin devamı için bizleri takipte kalın, oyun oynamayı ve eğlenmeyi de asla bırakmayın.
Kaynak: Webtekno